امروزه ژئوتکستایل ها در مهندسی سواحل و بنادر به روشهای زیر مورد استفاده قرار گرفته است .
الف : به عنوان یک فیلتر جهت کنترل خوردگی سازه های مانند پوشش خاکریز ها ِ دیوارهای دریایی یا حفاظت سازه هایی که در کف کار گذاشته می شود .
ب : به عنوان یک ماده جدا کننده جهت استفاده در فنداسیون آب شکن ها و موج شکن ها .
پ : به غنوان یک ماده اصلی کیسه هایی که برای ساخت اجزائ آب شکن ها از ماسه پر می شود .
ت : به غنوان یک محافظ که دارای قابلیت انعطاف در حفاظت سازه های ساخلی و فرا ساحلی می باشد .
ج : به عنوان محافظ در برابر امواج و بارهای ناشی از جریان آب .
چ : به عنوان محافظ در برابر خوردگی و رسوب گذاری .
در ایجاد سواحل مصنوعی ، پهن کردن یک پوشش ضد آلودگی روی گل و لای یا روی علفهای هرز امکان می دهد که با ریختن مصالح مرغوب بر روی آنها آنها ساحل مناسبی نبوده اند با ذهزینه کمی ساحل سازی نموده .
در اینجا هدف مناسب نمودن یک منطقه وسیع باتلاقی برای تردد با شنا یا قایقرانی است .ریختن ساده مصالح تمیز و ریز به تنهایی مناسب نیست ،زیرا بعد از گذشت یک فصل این مواد بوسیله گل جذب خواهند شد.
با ابداع مواد مصنوعی با دوام و قابل اطمینان در عرض نیم قرن اخیر ،موارد استفاده از این نوع مصالح در کارهای مهندسی آفزایش یافت .به گ.نه ای که امروزه با عنوان پوشش غشایی قابل انعطاف ورقه های فیلتر استفاده میشود.
مهمترین غضو خانواده ژئوسنتتیکها ،ژئوتکستایل و ژئوممبران می باشد که در زمینه های مختلف علوم مهندسی و مکانیک خاک و حتی در راهسازی با ارتقاع پوشش خاک روی سازه های امن نقش موثری ایفا می کند.
بطوریکه ضربه پذیری سازه را در مقابل بارهای شدید انفجاری بالا برده و نیز در مقابل جریان آب نفوذ ناپذیر و مطمئن می باشد.
