ژئوگرید

ژئوگرید صفحه ای است دارای ساختار متشکل از رشته ها (Ribs) که به صورت عمود بر هم ( طولی و عرضی یا MD و ( CMD یا غیر عمود در نقاطی به نام نقاط اتصال ( Junction ) به طرق مختلف به هم متصل شده اند.

ژئوگرید یکی از انواع ژئوسنتتیک هاست که از مجموعه نوارهای پلیمری متصل به یکدیگر که به شکل شبکه در کنار یکدیگر قرار گرفته اند ساخته شده است. در میان نوارهای شبکه ژئوگرید فضای خالی با ابعاد مناسب جهت افزایش تأثیر احاطه کردن خاک، سنگ و سایر مصالح ژئوتکنیکی تعبیه شده است. بنابراین ژئوگریدها شبکه های پلیمری مشبکی هستند که در میان آنها فضاهای خالی با ابعاد مختلف که چشمه نامیده می شوند مشاهده می شود. ابعاد چشمه ها بین ١٠ تا ١٠٠ میلیمتر متغیر است. نوارهای به کار رفته در ساخت ژئوگریدها در دو جهت اصلی که به ترتیب طولی و عرضی نامیده می شوند در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. نوارها از مواد پلیمری مختلفی نظیر پلی پروپیلن، پلی اتیلن و الیاف مقاوم پلی استر ساخته می شوند. نحوه عبور دادن و یا اتصال نوارهای پلیمری به یکدیگر در نقاط پیوند و یا گره ها متفاوت است. با توجه به شکل ظاهری، ساختار و استحکام ژئوگریدها آشکار است که اولین و شاید مهمترین عملکرد آنها در امر تقویت و تسلیح لایه های خاکریز، بستر خاکی و سایر مصالح ژئوتکنیکی است.

ژئوگرید های دو سویه به صورت خاص برای پایدار سازی و مسلح کردن خاک طراحی شده و از جنس پلی پروپیلن می باشد و برای افزایش کششی در حین تولید از هر دو طرف کشیده می شود . این نوع ژئوگرید دارای مقاومت کششی بسیار زیاد و مقاومت در مقابل صدمات هنگام نصب هستند. قفل و بست ذرهای دانه ای در بین سوراخ ها باعث محصور شدن و تقویت خاک می شود.
شبکه ای از اجزای کششی پلی استر با پوشش پلیمری می باشد که به دلیل طراحی خاص، نوع بافت و ابعاد چشمه ها حداکثر اندرکنش با مصالح اطراف را ایجاد می کند. این محصول با استفاده از آخرین تکنولوژی ساخت و بهترین مواد اولیه تولید شده و دارای تائیدیه آزمایشگاههای معتبر می باشد.

ژئوگرید های چند لایه دو سویه ، ترکیبی از پلی پروپیلن می باشد که از ترکیب تعداد خاصی لایه از یک یا چند ژئوگرید به دست می آید . این محصول می تواند با پایداری های متفاوت و ویژگی های مختلف که مورد نیاز طرح است تولید شود . ژئوگرید های استاندارد چند لایه از ترکیب حداکثر پنج لایه ژئوگرید انعطاف پذیر سبک به دست می آید. که این ترکیب مقاومت بالائی ایجاد نموده که قادر خواهد بود بارهای بسیار بالا را تحمل نماید و از آن برای پایدار سازی خاک های دارای منافذ بزرگ و حفره های ناشی از نشست موضعی استفاده می گردد.