در ساخت و احداث ایستگاه تونل شهری، در شرایط وجود آب همواره جزو اولین دغدغه طراحان، پیمانکاران و بهرهبرداران میباشد. احداث این نوع از سازههای زیرزمینی در شرایط خشگ ، ایمنی بیشتری داشته و رعایت حداقل ضوابط آب بندی و زهکشی  جهت نمبندی کافی میباشد. در شرایط وجود آب، سازمانها و ارگانهای بینالمللی در ساخت سازه تونل وایستگاهها معیارهای سختگیرانهای جهت نفوذ آب در نظر گرفتهاند.
در این قسمت به اهمیتآببندی و خطرات ناشی از ورود آب و رطوبت به این نوع سازههای زیرزمینی اشاره شده است.
 ملاحظات و رواداریهای سیستمهایآببندی طراحی شده باید در زمانهایقبل ساخت، حین ساخت، بهرهبرداری و تعمیر و نگهداری منظور گردیده تاخللی در عملکرد  سیستم  آببندی و زهکشی ایجاد نشود

در سیستم های ایزولاسیون و زهکشی تونل ها  از لایه  ژئوتکستایل به عنوان محافظ و زهکشی ورق ژئوممبران  استفاده می شود.

عموماً باید از ژئوتکستایلی استفاده نمودکه در مقابل مواد شیمیایی مقاوم بوده و به خوبی سیال  را زه کند و از صدمات احتمالی  به لایه پلیمری آب  بند کننده محافظت بعمل آورد یعنی از مقاومت خوبی در برابر فشارهای متمرکز پانچ کننده بر خوردار باشد .

بعد از اجرای لاینینگ نهائی تونل ها ممکن است در متراژ های خاصی از تونل ،فضاهای خالی بین لاینینگ و جداره تونل باقی مانده باشد یا اینکه برخی درزه و ترکهائی در سنگ یا در شاتکریت وجود داشته باشد که در اثر ویبره بتن پر نشده باشد. برای اطمینان از پر شدن این فضاها و اتصال کامل لاینینگ به جداره تونل بویژه در سقف تونل ،اقدام به اجرای تزریق تماسی خواهد شد. علاوه بر این در فواصل 5 متری در طول طاق تونل پیمانکار باید در نقاطی که دستگاه نظارت تعیین می نماید ،دوغاب ریزی اتصالی را اجرا نماید

با اجرای طرح زهکشی آیهای جمع شده در پشت لاینینگ نهایی تونل ها از اطراف تونل خارج می شود ولی به منظور جلوگیری از نشت آب به داخل فضاهای ژیر زمینی (نم دادن جداره)لازم است تا طرح آب بندی کامل تونل ها اجراء شود.مشخصات طرح آب بندی معمولا به شرح زیر می باشد:

- نصب یک لایه ژئوممبران در اطراف محیط تونل

- نصب واتر استاپ در محل درز های اجرایی و درزهای اجرایی و درزهای انبساط.